Yavuz Halat
Tesadüf bu ya, seçimlere elli gün kala, AKP iktidarına muhalif en çok seçmene sahip iki partinin İstanbul’daki vilayet başkanlık binalarının etrafında kurşunlar vızıldıyor. Yani yandaki binaya isabet etmiyor kurşunlar ya da art sokakta havaya sıkılmıyorlar. Hatta AKP binasının (o esasen mümkün değil), DSP ya da Yine Refah binalarının etrafında de dolanmıyor hırsızlar, bekçiler… İYİP’inki Tayyip Erdoğan’ın “beni kendinle uğraştırma” demesinin sonraki günü. CHP için bir şey denmesine gerek yok, o zati olağan gaye. Tesadüf.
Ama yeniden de ne garip tesadüftür ki (çünkü faillerinin meçhul kalması beklenirdi) icra edenler birer gün sonra belirlendi, İçişleri Bakanlığı tarafından. Bir öbür “tesadüf” de Süleyman Soylu’nun bu durumu bir gösteriye çevirmemesi oldu.
Kriminal sonuç; hırsız kovalayan bekçi Murtaza ve uyuşturucu tesirindeki bir avuç serserinin, toplumsal medya fenomeni olma hayali. Büyütmeye gerek, tasaya mahal yok. Polis VAR Odası, kameraları seyrederek birkaç gün içinde failleri bulur. (Bu ortada öğrendik ki bırakın ilçe binalarında, en büyük iki muhalefet partisinin vilayet binaları bile etraf müdafaası içinde değilmiş)
PEKİ YA SİYASİ SONUÇ?
Siyasi partilerin maksat alınması, direkt bir siyasi aksiyondur ve siyasi sonuçlar amaçlanarak yapılır. (Benzer bir biçimde siyasi şahsiyetlerin maksat alınması da.)
İlk amaçlanan; o partinin yöneticilerinin ve takımlarının korkutulması, sindirilmesi ve faaliyetlerinin zayıflatılmasıdır. Ve dolayımıyla destekçilerinin faaliyetlere katılmasının azaltılmasıdır.
Bu taktiğin HDP’ye sistemli olarak, aşikâr aralıklarla uygulandığı, herkesin malumu. Üstelik HDP’ye uygulanan şiddet, en son İzmir’de parti binasının basılıp Deniz Poyraz’ın katledilmesinde de görüldüğü üzere o denli “tesadüf kurşunlar” da değil.
İkinci olarak; siyasi faaliyetin daraltılması ya da öteki bir söz ile “karşı tarafın” alanına girmesini engellemektir. Somut örnek, Kılıçdaroğlu’nun asker cenazesinde yumrukla(tıl)nmasıdır; “sen kim oluyorsun da ‘bizim’ (AKP-MHP) faaliyet alanımıza girmeye yelteniyorsun. Şehit bizim, Çubuk bizim.”
Anlaşılan odur ki “birileri” CHP’nin ve İYİP’in kendi faaliyet alanlarına girmesinden rahatsız olmuş. Şayet “tesadüfen” Gelecek’ten, DEVA’dan da rahatsız olsalar (rahatsızlar da sonuçlarını öngöremiyorlar), Murtaza’lar oralarda da hırsız kovalardı.
Üçüncüsü ve en kıymetlisi (1); kendi destekçilerine güç, kuvvet, kudret ve “ilham” vermek. Seçimlere elli günden az kalmışken, muhalefeti seyre dalmış, eziklenmiş kendi seçmenine bir amaç gösterme, bir kendine gel, partinin “faaliyetlerine” katıl davetidir bu. Atıl kurt!
Her vakit başarılı olur mu?
Bu bıçak sırtıdır. Zira olağandışılık işin içine girince kimse sonucu garanti edemez. (2) Tarih, yüzlerce örnekle dolu. Atılan adımın istenilen sonucu doğurmadığı, hatta tam zıddı sonuçlar yarattığı.
Olağanın dışındaki bir siyasi hareket (örneğimizde parti binası kurşunlama), olağanın dışında (yani yaptıranın beklemediği) bir siyasi aksiyon yaratabilir. Bu da AK’ım derken diğer bir şey çıkartabilir.
Bir periyot egemenlerin en kıymetli cephelerinde bulunmuş (İçişleri Bakanlığı yapmış) biri olarak bu tezgahı en düzgün bilenlerden biri olmalı Meral Akşener, değil mi? Evet o denli. Nereden edindiği merak edilmese de boş kovanları “sahiplerine” iade etti Akşener; “mermiyi ikiye böleriz, çekirdek bize kovan size paylaşırız”. Ezber bozuldu; çekirdekler değil kovanlar demokrasiye saygısızlık oldu. (3)
Şimdi İYİP’i kurşunlayacak bir sonraki takım şunu da düşünmek zorunda; sanki Akşener böylesi bir durumda ne reaksiyon verir ve o reaksiyon, kendi kitlesinde ve “bizim kitlemizde” nasıl siyasi sonuçlar doğurur?
Soruyu farklı bir biçimde sorarsak, bu 40 günlük süreçte CHP’ye ya da CHP’lilere yapılacak rastgele bir atağa cevap nasıl verilecektir? Ya da sola, sol şahsiyetlere yapılması muhtemel olanlar? Basın açıklaması yapmak, caydırıcı bir metot midir? (4) Buradaki asıl pürüz nizamın hudutları, maddelerin bağlayıcılığı değil, asıl mani başların “iç işleyişi”. Oradaki kısırlık, statüko ve her cinsten korku…
Son olarak;
Denedi, deneyecek. Bir sefer daha, bir kere daha deneyecek(ler). Asla vazgeçmeyecek(ler).
Ta ki her denendiğinde “ezberlerini bozacak” bir “eylem” ile yüzleşene kadar.
Dipnotlar:
1. Dipnot koymadan geçemeyeceğim, çok dipnot var tenkitlerine rağmen!! YSK, bir punduna getirip Erdoğan’ı oy pusulasında birinci sıraya yerleştirmiş ya. Lakin becerememiş Kılıçdaroğlu’nu 2’ye ya da 4’e yerleştirmeyi; “seccadeye basan, Allah’ın hakkı üç oldu”…
2. Dünyadaki şu büyük büyük İstihbarat Örgütleri’nin bir şiarı vardır ya; “geleceği kestirim etmenin en sağlam yolu, onu kendin yapmandır” diye. Fakat bu eski dünyada kalmış olabilir ve bugün tahminen de hiç olmadığı kadar değiştirilebilirdir. Bir “grafik bebesi” çıkar tezgahını bozuverir mesela….
3. İYİP Genel Lideri Akşener’in konuşmasına reaksiyon gösteren MHP önderi Bahçeli “Meclis küme kürsüsünde çıldırmış üzere sağa sola mermi kovanı atmaları evvela demokrasiye saygısızlıktır” dedi.
4. Bu ikilemdeki kasıt ne Akşener’i övmek ne de CHP’lileri yermektir. Asıl kasıt, “Erdoğan seçimle gitmez” deyip sandıktan öbür yol/yöntem, sandık güvenliğinden öbür hazırlık üretemeyen solcularadır.